لکه د ژمي په ماښام چې تورې لړې راشي
لا يو مزدور له کارخانې نه کور ته ستړی راشي
لا یو دهقان د خان پټي نه تر جونګړې راشي
لا يو سوالګری له مالداره وريزې خړې راشي
لا یو مظلوم له ظالمانو نه درګړی راشي
لا بې ګناه قېدي زندان ته لکه مړی راشي
زما زړګيه! بس د خوږ وطن قيصه داسې ده
د اورېدو نه ده قسم دی چې ترخه داسې ده
