باچا زرين جان واده نه وو کړی، او خپل ټول ژوند يې موسيقۍ کولو ته سپارلی وو. خو په خپله ژبه او خپلو خلکو مين يو هنرمند چې د ژوند په اخيرنيو شپو ورځو کې د بې وزلۍ په حالت کې وي، نو د فن او فنکار د روزنې او پالنې پلو د حکومتي او هم مدني سازمانونو لا پرواهي ترينه له ورايه څرګنديږي.
دې موضوع ته سندرغاړی ګلزار عالم، چې د پښتنو هنرمندانو د حقونو له پاره يې وخت په وخت مبارزه هم کړې، په دا الفاظو اشاره کوي. ((زما په خيال موږه ډېر زيات بدبخته قوم يوو- هيچا هيڅ هم نه دي کړي، او نه هم څوک څه کول غواړي - په اخبار او ټي وي کې د هنرمند د مرګ خبر وچليږي، او بس، زموږ حقونه خلکو خوړلي دي، حکومتونو خوړلي دي- د کلتور وزارت ته زموږ له پاره کروړونه روپۍ راغلي دي، خو د هنرمند په ښېګڼه نه دي لګول شوي))
د خيبر پښتونخوا حکومت په دې وروستيو کې په بار بار له هنرمندانو، په تېره له عمر خوړليو سندرغاړو سره د مرستو ژمنې کړې دي. په پېښور کې د راډيو پاکستان ډايريکټر او شاعر او ليکوال لايق زاده لايق، په عين وخت کې وړانديز کوي چې له هنرمندانو سره د مرستو يوه غښتلې پاليسي بايد په کار واچول شي.
((حکومت يو هنرمند ته په يوه وخت څه پيسې ورکړي، هډو که ورته شل لاکه روپۍ هم ورکړي، خو د ده ژوند پرې نه تېريږي- بايد داسې يو ميکانېزم جوړ شي چې حقدارو هنرمندانو ته د مياشتې په حساب پيسې ورکړل شي چې د دوئ د ژوند ګاډی ورباندې روان وي- زموږ د هنرمندانو دا لويه بدبختي ده چې کله د دوئ دور وي، کله يې مينه مال سېوا وي، نو دوئ خپلې شتمنۍ بې خرته لګوي، او بيا په اخري عمر کې له ستونزو او کړاوونو سره مخامخ شي))
شنونکي په دې اند دي چې په ټولنه کې به پښتون هنرمند ته د قدر په سترګه هله کتل کېږي چې پښتانه د مينې او امن پر سپېڅلو اصولو ولاړ خپل اصلي تشخص ته وده ورکړي.
